Sekrety Blue Willow i kuchnia Południa

Historie budynków snują się dłużej niż trwa ludzkie życie, dlatego Blue Willow wabił nas swoim wdziękiem i bogatą historią. Stuletni dom, w którym autorka „Przeminęło z wiatrem” spotkała prawdziwego Rhetta Butlera na jakiś czas przemienił się w kościół, a potem się odrodził z całą elegancją minionej epoki. Dwójka wizjonerów zaopiekowała się opuszczonym domostwem, a kuchnia Południa przyciągała ludzi ze wszystkich stanów USA.

Miasteczko miało szczęście do ambasadorów kuchni Południa. Programy kulinarne Nathalie Dupree nadawano w telewizji publicznej już w latach siedemdziesiątych, a sto pierwszych odcinków powstało w jej domu w Social Circle.

Ulice mogą wprowadzić zamęt w głowie, ale tak, takie miasteczka istnieją naprawdę.

Johna i Berta Upshaw

John i Bertha Upshaw przenieśli się do Social Circle na początku XX wieku. John postanowił wybudować rezydencję naprzeciwko domu swojego brata, Sandersa.

Najpierw John przesunął wiktoriański domek, a potem rozgorzała braterska rywalizacja budowlana. Domy są prawie identyczne, jednak Blue Willow jest okazalszy, ma dwie werandy i delikatną żółtą barwę. Kiedyś otaczały je sady pekanów, a hen daleko rozciągały się pola bawełny.

Romantyczny styl amerykańskich budynków rozwinął się po uzyskaniu niepodległości przez Stany Zjednoczone. Nastał czas zrywania z angielską tradycją. Architekci szukali inspiracji w starożytnym świecie. Dlatego tak często spotykamy przedwojenne domy z kolumnami.

Margaret Mitchell i Berrien „Red” Upshaw

Częstym gościem wiktoriańskiego domu, przeniesionego na tyły posiadłości, była młoda reporterka z gazety „Atlanta Journal”, Margaret Mitchell. W 1922 roku gazeta płaciła jej 25 dolarów tygodniowo i właśnie zaczęła zatrudniać kobiety. W ciągu następnych czterech lat Peggy Mitchell napisała 127 artykułów, a potem zwichnęła nogę i zaczęła pisać książkę wszechczasów.

Właśnie w tym czasie 22 letnia Margaret poznała swojego pierwszego męża, Berriena „Reda” Upshawa. Red był kuzynem braci Upshaw. Margaret wyszła za niego 2 września 1922 roku. Po trzech miesiącach małżeństwo się skończyło z powodu picia i gwałtownego temperamentu Reda.

Porzucił Margaret trzy miesiące po ślubie. A kiedy wrócił, dziewczyna spędziła dwa tygodnie w szpitalu.

Małżeństwo pary zostało unieważnione dwa lata później. W 1925 roku Margaret Mitchell poślubiła Johna Marsha, który był drużbą Upshawa na jej pierwszym ślubie.

Berrien Red Upshaw

Red prawdopodobnie zainspirował Margaret Mitchell do stworzenia postaci Rhetta Butlera w „Przeminęło z wiatrem”. Obaj nie zagrzali długo miejsca w szkołach wojskowych, byli gwałtowni, uprawiali hazard i nadużywali alkoholu. Rhett Butler dorobił się fortuny na wojnie secesyjnej, a Red Upshaw przemycał alkohol w czasach prohibicji w 1920 roku.

Red pochodzi z Between, maleńkiej miejscowości którą mijaliśmy po drodze. Na cmentarzu są nagrobki z nazwiskiem Upshaw, prawdopodobnie to dziadkowie Reda.

Nell Upshaw

Córka Johna i Berthy odziedziczyła dom po rodzicach, a potem przeznaczyła go na centrum życia towarzyskiego. Lokalne władze wybudowały basen. Bale, przyjęcia i wesela, ustały, kiedy w latach osiemdziesiątych posiadłość kupił Church of God.

Kuchnia Południa Louisa i Billie Van Dyke

Państwo Van Dyke kupili opuszczony i zaniedbany dom, żeby założyć restaurację. Musieli poprawić kolumny, wymienić dach i instalacje wewnątrz budynku. Wielkie otwarcie odbyło się w Święto Dziękczynienia 1991 r.

W ciągu kolejnego roku udało im się urządzić herbaciarnię na piętrze i salę bankietową. A potem przyszedł czas na basen, który od lat 60-tych nie widział wody. Kilka miesięcy po otwarciu restauracji, Lewis Grizzard, felietonista z Atlanty, napisał bardzo pochlebny artykuł wychwalający południową kuchnię. Kolumna ukazała się w 280 gazetach w całym kraju.

W restauracji królowała kuchnia Południa serwowana w formie bufetu. Tygodniowo restauracja przyjmowała blisko 5 tysięcy gości. Wszystkich witały panie w sukniach z epoki antebellum, częstując zimną lemoniadą.

Były bujane fotele na werandzie, ogród z szemrzącymi fontannami i sklep z pamiątkami. Wnętrza w kolorach ciemnej zieleni i burgunda rozświetlały kryształowe kandelabry. Otoczenie i wyśmienite jedzenie zapewniały wspaniały relaks.

Savanna Room miał piękny kominek, a Garden Room łączył się z szeroką werandą w ogrodzie. Charleston Room uosabiał południową elegancję, był jeszcze Lewis Grizzard Room, na cześć człowieka, któremu Blue Willow zawdzięczał tak wiele.

W największej sali mieścił się bufet, w którym goście mogli wybierać spośród dań głównych, zup, warzyw, sałatek, oraz niezliczonych ciast i deserów. Za około 20 dolarów można było spróbować wszystkich specjałów.

Magazyn Southern Living aż pięć razy uznał Blue Willow Inn za najlepszą południową restaurację.

Zmiany w Blue Willow

Po śmierci Louisa van Dyke w 2010 roku, jego żona nadal zajmowała się restauracją, ale musiała wszystko sprzedać. Kupił ją Donald Poss i prowadził Blue Willow Inn aż do marca 2020.

Kiedy przyjechaliśmy pierwszy raz, wszystko było zamknięte na głucho z powodu koronawirusa. Obawiam się, że restauracja przestała istnieć, dom jest wystawiony na sprzedaż.

Kuchnia Południa USA

Spóźnić się na wizytę w Blue Willow, to tak jakby się spóźnić na spotkanie z Margaret Mitchell. Na szczęście Louis i Billie Van Dyke wydali książkę z przepisami zatytułowaną „ Bible of Southern Cooking” i teraz sama mogę sprawdzić jaka jest kuchnia Południa.

Billie i Louis van Dyke zapisali receptury, którymi dzielą się Południowcy od kilku pokoleń. Kuchnia Południa to mieszanka wpływów afrykańskich, angielskich, francuskich i meksykańskich. Niektóre kombinacje nie przyszłyby mi do głowy.

Zielone pomidory 

Były przysmakiem rdzennych Amerykanów, a potem polubili je osadnicy. Kościół katolicki zakazał im jedzenia dojrzałych pomidorów, ponieważ uznał, że ich skórka przypomina ludzką skórę, co jest bardzo nieprzyzwoite.

Collard Green 

Kapusta galicyjska, albo kapusta pastewna. Ma duże zielone liście przypominające jarmuż. Kuchnia Południa nie może się obejść bez tego warzywa. Wrzuca się pokrojone liście do garnka razem z golonką i gotuje przez dwie godziny.

Kudzu Blossom Jelly

Okazało się galaretką z pachnących płatków strączkowego pnącza. Sprowadzone z Japonii kudzu miało zapobiegać erozji, ale uprawa wymknęła się spod kontroli. Drzewa otulone kudzu, z oddali przypominają zielonych gigantów.

Ale kiedy zapachną słodko groszkowym aromatem, chciałoby się zostać pszczołą.

Ciasto marchewkowe Billie jest pyszne, pod warunkiem, że się zmniejszy ilość cukru o połowę. Kuchnia Południa ma niebanalne przepisy, które bardziej pasują na jej prezentację.

Mom’s Sweet Potato Casserole. Zapiekanka z batatów.

Ponieważ życie jest zbyt krótkie, aby pominąć deser.

Klasyk kuchni Południa zwieńczony jest chrupiącymi kandyzowanymi orzechami pekan. Obowiązkowy na Święto Dziękczynienia.

• 4 duże bataty
• 4 łyżki masła
• 60 ml śmietanki kremówki
• 60 ml mleka
• 2 duże jaja
• szczypta cynamonu,
• gałki muszkatołowej
• i imbiru
• 2 łyżki brązowego cukru
• 1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

Na CHRUPIĄCĄ POSYPKĘ Z PEKANÓW.

• 1/4 szklanki stopionego masła
• 1/2 szklanki brązowego cukru
• 1/2 szklanki mąki
• 100 g posiekanych orzechów pekan.

WYKONANIE.
Obierz bataty i ugotuj, a potem rozgnieć tłuczkiem do ziemniaków. Następnie dodaj mleko i jajka, śmietanę, masło, brązowy cukier, sól, cynamon, imbir, gałkę muszkatołową i sól do smaku. Ubij wszystko mikserem na gładką masę przez kilka minut i ułóż w naczyniu do zapiekania. Wsuń do nagrzanego do 190 stopni piekarnika na 25 minut.

ORZECHY.
W misce wymieszaj mąkę, brązowy cukier, masło i sól, aż powstanie wilgotna masa, dodaj orzechy. Wszystko rozłóż na podpieczonych batatach i zapiekaj jeszcze przez 15 minut, aż wierzch będzie lekko brązowy.

Porcelana Blue Willow

Nazwa karczmy Blue Willow Inn pochodzi od wzoru porcelany, którą Billie eksponowała w całym domu. Atmosferę starej, rodowej posiadłości tworzyły stoliki nakryte błękitna porcelaną.

Legenda Blue Willow

Dawno, dawno temu żył w Chinach bogaty mandaryn. Jego piękna córka zakochała się w skromnym księgowym, rozgniewało to ojca panny. Odprawił księgowego i zbudował wysokie ogrodzenie wokół domu. Chciał, żeby córka poślubiła podstarzałego, ale za to potężnego i bogatego księcia.

Oblubieniec przypłynął łodzią z pudłem klejnotów i czekał aż z wierzby spadnie pierwszy kwiat, najlepszy czas na ślub. Ale księgowy w przebraniu służącego wślizgnął się do pałacu po ukochaną i nie zawahał się zabrać pudła z klejnotami.

Gnali przez most, a za nimi podążał mandaryn z batem w dłoni, ale udało im się im się ukraść statek księcia i uciec na wyspę.

Zdradzony książę dowiedział się, że schronili się w małej pagodzie. Jego żołnierze podpalili budynek, żeby kochankowie spłonęli w płomieniach. Zemsta się nie udała, bo bogowie zamienili ich w gołębie, które symbolizują wieczną miłość.

Wzór wierzby

Porcelana Blue Willow jest pełna symboli, można w niej dostrzec wiele elementów przeniesionych z legendy.

Widać ogrodzenie, które miało zatrzymać mandarynównę i most po którym ojciec ścigał kochanków. Wierzbę, statek, pagodę w której się ukryli i oraz parę gołębi.

Według chińskiej moralności, byłaby to przestroga, że tak kończy się nieposłuszeństwo i oszustwo. Kochanków bogowie by zamienili w gołębie, żeby dręczyły ich wyrzuty sumienia przez wieczność.

Wzór wierzby zaprojektował Thomas Minton około 1780 roku, a potem sprzedał go garncarzowi Thomasowi Turnerowi. Panowała właśnie moda na wschodnie pamiątki, dlatego ten projekt natychmiast stał się bardzo popularny i często kopiowany we wszystkich angielskich manufakturach porcelany, a potem na całym świecie. Legenda o nieszczęśliwej miłości przyczyniła się do sukcesu porcelany, chociaż była wymyślona, wpisywała się w romantyczne nastroje tamtych czasów.

Dla kolekcjonerów najcenniejsza jest angielska porcelana produkowana do 1820 r., jest lepszej jakości niż masowo produkowana w Chinach, Japonii i Stanach Zjednoczonych.

Kiedy czytałam o historii porcelany, przypadkiem zobaczyłam piękne, stare talerze w antykwariacie. Różowy talerz pochodzi z Anglii, a niebieski z Japonii.

Magnolia Manor

Ucieleśnia obraz starego Południa, ale bez plamy niewolnictwa. W 1911 r. nazywał się „Akridge Old Home Place, ale w 1941 roku dom zamieniono na zajazd „The Colonial Inn” z noclegami i wyżywieniem. Bardzo lubię jak domy mają imiona.

Teraz w przepięknych ogrodach można wziąć bajkowy ślub i zaprosić nawet 250 gości na bal.

Ratusz w Social Circle

Nathalie Dupree – kucharka Amerykanów

Bardzo lubię czytać o kobietach, które dzięki ciężkiej pracy i determinacji osiągają sukces na przekór wszystkiemu. Historia Nathalie jest wyjątkowo budująca.

Kiedy Nathalie powiedziała matce, że znalazła swoje powołanie, usłyszała: „damy nie gotują”.

W latach sześćdziesiątych Nathalie wyjechała z mężem do Londynu, gdzie wzięła udział w serii kursów dla gospodyń domowych w Le Cordon Bleu. Mieszkali potem w Atlancie, gdzie w maleńkiej kuchni Nathalie wypiekała ciasta marchewkowe do znanej restauracji.

Przenieśli się do Social Circle, stąd pochodził David, jej drugi mąż. Kupili stary magazyn i 16 akrów ziemi. David otworzył sklep z antykami, a Nathalie małą restaurację na tyłach sklepu, żeby pomóc mężowi spłacić kredyt bankowy.

Kupowała świeże produkty od rolników i zmieniała menu każdego dnia. W restauracji „Nathalie’s” zaczęli pojawiać się goście z Atlanty. Ktoś zaproponował Nathalie kierownictwo w szkole gotowania, a ona zażądała 18 tysięcy dolarów pensji i tyle dostała.

W Rich’s Cooking School przez 10 lat przekazywała tajniki francuskiej kuchni. Wśród jej uczniów był Pat Conroy.

Piękny dom Nathalie Dupree w Social Circle jest dużo większy niż się wydaje.

Następczyni Julii Child

W 1984 roku szkoła przestała działać, wkrótce potem Nathalie straciła kontrakt na książkę, bo nie chciała zrezygnować z południowych przepisów. Wierność kuchni Południa opłaciła się, podpisała lepszy kontrakt, tym razem na 35 000.

Sukces gonił sukces, Nathalie Dupree dostała propozycję z telewizji. Na antenie była naturalna, uczyła ludzi jak gotować codzienne posiłki. Lekko się uśmiechając przepraszała za drobne wpadki. „Oczywiście, ty byś tego na pewno nie zrobiła”.

Jej książki z romantycznymi wstawkami, sprzedawały się jak świeże bułeczki.

„Tak wiele ją nauczył, że mała, twarda część jej duszy stała się pulchna i delikatna, jak rodzynka nasączona winem. Bez dotyku i słów o miłości, dali sobie nawzajem nowy świat. Nigdy więcej nie zrobiła tej zupy, nie myśląc o nim”.

Nathalie napisała 14 książek z przepisami, w których królowała kuchnia Południa. „Chciałam, żeby ludzie gotowali łatwe dania przy użyciu dostępnych składników”.

Dupree była także gospodarzem w ponad 300 programów kulinarnych, a 100 z nich powstało w Social Circle. Obecnie mieszka w Charleston w równie pięknym domu ze swoim trzecim mężem i nadal gotuje.

Gunter Hall. 1840-1855

Jest siedzibą Towarzystwa Ochrony Historii w Social Circle. Dom służy jako muzeum, centrum edukacyjne i małe centrum imprezowe.

Zbudowany na początku lat pięćdziesiątych XIX w centrum miasta, był dwukrotnie przenoszony, zanim stanął naprzeciwko uroczej biblioteki.

Historia Social Circle

Miasto powstało na skrzyżowaniu starych szlaków Indian Creek i Cherokee, teraz na Cherokee Road i Hightower Trail stoją najpiękniejsze domy.

Ale najpierw zaczęły pojawiać się pierwsze chaty z bali, aż w 1832 roku powstała wioska.

Legenda o powstaniu nazwy miasteczka

Pewnego razu do grupy mężczyzn podszedł nieznajomy. Zaprosili go do siebie i poczęstowali tym co pili. Przybysz zachwycony gościnnością, wykrzyknął: „To z pewnością krąg towarzyski”. Tak powstała nazwa miasta, Social Circle. Można o tym przeczytać na replice indiańskiej studni.

Przed wojna secesyjną wieś była głównym węzłem komunikacyjnym, a potem linię kolejową zniszczyło Lewe Skrzydło żołnierzy Shermana podczas Marszu do Morza.

Blue Willow Inn stoi w sercu historycznej dzielnicy miasteczka na dawnym szlaku Indian Creek i Cherokee. Pokonany przez wirusa, opuszczony, czeka na nowego właściciela. Jestem bardzo ciekawa jakie będa jego dalsze losy.

W Social Circle byliśmy trzy razy i już zacieram ręce, bo w ten weekend odbędzie 26th Annual Friendship Festival. Uwielbiam spacerować ulicami i zastanawiać się jakie tajemnice kryją te wszystkie budynki. Znacie jakieś fajne historie domów, obok których nie mogliście przejść obojętnie?

Zapraszam do obserwowania.

• Facebook
• WordPress
• Instagram