Jak żyją Indianie Embera.

Indianie Embera mieszkają wzdłuż rzeki Charges w Parku Narodowym Charges,  około 2 godzin jazdy samochodem z Panama City. 

Czekało na nas kilkoro Indian we własnoręcznie zrobionym czółnie, żeby razem popłynąć do ich wioski. Poziom rzeki, był tak niski, że wspomaganie motorem nie pomagało i często musieli wyskakiwać i pchać.

• 

Po drodze mijaliśmy inne wioski gdzie mieszkają Indianie Embera i kąpiące się dzieci w zatoczkach. 

• 

• 

  Czekali do nas, z uśmiechem podając ręce. Zagrali na powitanie, bardzo to miłe było. Wiadomo, że wieś żyje dzięki turystom i na ich przyjęcie ubierają się i wystawiają swoje wyroby. Ale nie jest to sztuczny skansen, oni tam przecież naprawdę żyją.

Na początek zaplanowano dla nas lunch. Rozmawialiśmy z naszymi przewodnikami i obserwowaliśmy przygotowania.  A dziecko obserwowało nas.

• 

• 

Rozgrzewa się olej, zaraz będzie się smażyła ryba, Kobieta przygotowuje plantany, czyli warzywne banany do smażenia.

Arbuz, ananas i marakuja kupione po drodze przez naszych przewodników.

• 

• 

Ryba podana w łódeczce z liścia. Do przepłukania rąk podali wodę z pokrojonymi listkami. Dobrze, że na migi spytaliśmy co mamy z tym zrobić.

Chaty na palach.

Po posiłku spacer po wsi i po dżungli. Wieś ma swoją szkołę.

• 

• 

Drzewo kalebasowe ma ciekawe owoce, wyrastają wprost z konarów.

Tylko nietoperz może zapylić jego kwiaty, zapewne dlatego, że  kwitną tylko nocą. Dawniej było używane w obrzędach Voodoo na Haiti. Cenne dla szamanów, ponieważ liście leczą biegunki i gorączki.

Drzewo wytwarza kuliste owoce do 50 cm, które wyrastają wprost z pnia. Po wydrążeniu, można z nich zrobić instrumenty muzyczne i miski, które na długo zatrzymują chłód wody. Drzewo wyrasta do 12 metrów, kwitnie i owocuje o każdej porze, prawdziwy dar natury. Widzieliśmy setki takich drzew na Jamajce.

• 

• 

Ptaki można usłyszeć tylko o świcie, potem chowają się przed słońcem.  Zobaczyć je mogą tylko wytrawni obserwatorzy.

Społeczność.

Miejsce zgromadzeń Indian Embera. Tu  wystawiają na sprzedaż swoje wyroby, koszyczki, miseczki plecione. Także tańczą dla turystów i opowiadają o swojej historii.

Historia plemienia.

Indianie Embera żyje w dżungli Darien. To bagienny, leśny przesmyk o wymiarach około 160 km na 50 km, na granicy z Kolumbią.

Część plemienia Embera wyemigrowała ze współczesnej Kolumbii pod koniec XVIII wieku. Zachowali własny język, kuchnię i kulturę taką samą, jak przed przybyciem Kolumba.

Rząd dał im pewna autonomię, podobnie jak Indianom Kuna z San Blas.
Nie mogą jednak polować, dlatego łowią ryby, uprawiają owoce i warzywa, oraz sprzedają rękodzieło turystom.

Wódz i jednocześnie szaman,  opowiedział jak robią koszyczki, talerze i inne piękne rzeczy z liści palmy, oraz jak w jaki sposób je malują naturalnymi barwnikami. Wszystko bardzo interesujące i bardzo drogie.

• 

• 

Pani prezentowała tradycyjny ubiór. Kiedyś sami tkali kolorowe stroje, teraz w stolicy ktoś  wykonuje ich projekty. A potem zagrali i zatańczyli dla nas.

• 

Oczarowały mnie kwiaty hibiskusa w pięknych, długich włosach,  kolory tkanin podpatrzone u ptaków. I mnie dziewczyna wetknęła kwiatek we włosy i wystroiła w barwna spódniczkę, ale niestety nie zamieniłam się w egzotycznego ptaka.

• 

Trochę dziwnie się czułam podpatrując ich  i robiąc zdjęcia, taka niedyskretna i dzika, bo oni byli naturalni i mnie palcami nie pokazywali, a przecież to ja byłam tam dziwadłem.

Wytłumaczyłam sobie, że z tego żyją, za to kupią dzieciom książki i niezbędne rzeczy. Na turystów się czeka, po drodze widzieliśmy wiele łodzi białasami i czekających Indian.

Dla mnie to było piękne doświadczenie, przede wszystkim ze względu na otaczającą przyrodę i domki wtopione w dżunglę. Bardzo miło spędzony dzień. W Panamie zobaczyliśmy jeszcze Indian Kuna na wyspach San Blas.