Pingwiny królewskie. Volunteer Point

To właśnie pingwiny królewskie zwabiły nas na Falklandy. Rozśmieszyły puchate pisklęta większe od rodziców, zaciekawiła możliwość zamieszkania obok największej kolonii i po kilku miesiącach przygotowań dotarliśmy do Volunteer Point.

W pingwiniej wiosce zobaczyliśmy świetnie zorganizowaną społeczność, w której mieszka 2 tysiące par i setki piskląt. Równouprawnienia, organizacji i zbiorowej odpowiedzialności można się od nich uczyć.

Pingwiny mają na własność piaszczystą białą plażę i szmaragdowe wody oceanu. Obok grupy wysiadującej jajka działa żłobek, w którym przez wiele miesięcy dorasta młodzież. W niewielkim jeziorze uczą się pływać, spacerują grupkami po rozległych łąkach i czekają aż wyrosną im nowe pióra.

To co zobaczyliśmy jest najcenniejszym doświadczeniem podróżniczym. Zapraszamy na przygodę.

Volunteer Point

W prywatnym rezerwacie przyrody – Volunteer Point – aż trzy gatunki pingwinów ma swoje kolonie : Królewskie, Gentoo i Magellana.

Trudi i Derek są strażnikami tego miejsca. Mieszkają w białym domku przez kilka miesięcy w roku, a na zimę wracają do Stanley, jedynego miasta na Falklandach. Kilka miejsc noclegowych jakie posiadają, jest zaklepanych nawet trzy lata naprzód.

Derek gotował kolację, którą jedliśmy wspólnie na przeszklonym tarasie. Oglądaliśmy piękne zdjęcia z Volunteer Point i słuchaliśmy opowieści. Ciężko się żyje 2 godziny drogi od cywilizacji, a każda awaria jest katastrofą. Kiedyś pewien Francuz nie zakręcił wody i do rana wyciekł cały zapas.

Podobnie jak w Stanley I tu codziennie częstowano nas ciasteczkami z wielkich puszek. Ściany zajmowały najpiękniejsze ujęcia z pingwinami, a na kanapach wylegiwały się dwa rude koty, Whisky był ulubieńcem.

Na letnisku u pingwinów

Od domu do kolonii pingwinów królewskich jest kilometr, już z okna można wypatrzeć figurki nad stawem, a dalej chmurny ocean. Codziennie przed świtem mały Magellan podnosił głowę ku niebu i śpiewał pod oknem, a śpiew ten do złudzenia przypominał ryk osła. Po śniadaniu dostawaliśmy kanapki i na resztę dnia szliśmy do pingwinów.

Chociaż na Falklandach w listopadzie i grudniu trwa lato, mieliśmy na sobie kilka warstw odzieży i grube kurtki. Zdjęcia pokazują rajskie plaże i łagodne łąki, ale to tylko złudzenie. Wiatr zatykał oddech i smagał bezlitośnie. Pierwszego popołudnia kurtki szybko przemokły, a wiatr nie pozwalał włożyć peleryny. Szybko zrobiło się ciemno i zniknęły ślady po kołach, które prowadziły do domu. Musieliśmy skryć się w budce i stamtąd ustalić właściwy kierunek.

Następnego dnia była piękna słoneczna pogoda, więc szliśmy za grupkami pingwinów, bardzo byłam ciekawa dokąd się wybierają. Spotkała nas tam niesamowita przygoda.

Pingwiny królewskie idą na polowanie

Pojedynczo i grupkami, przez łąki i wydmy, pingwiny królewskie zmierzały w stronę oceanu. Niebiańska plaża, jak z karaibskich pocztówek, była wypełniona samymi pingwinami. Sceneria nieprawdopodobna, bo pingwiny kojarzyły mi się ze skutą lodem Arktyką. Nastawiłam aparat na seryjne zdjęcia i biegłam, żeby zdążyć za szybko poruszającymi się stopami. Miały przewagę, bo ja musiałam omijać wielkie rozlewiska.

Pingwiny królewskie – King penguin – z pomarańczową łezką na głowie i niebieskoszarym grzbietem zniewalają swoim urokiem. Najbardziej rozczula sposób ich poruszania, wysokie na około 95 centymetrów, poruszają się jak ludzie.

Tylko pingwiny cesarskie z południa Antarktydy są od nich większe. Czasami powstaje złudzenie, że trzymają się za skrzydła jak ludzie.

Biały piasek przypominał śnieg. Znienacka robiły się małe burze piaskowe, a wtedy widać było tylko białe brzuszki w tumanie pyłu, który walił nam prosto w twarz. Nie istnieliśmy dla pingwinów, jakbyśmy mieli czapki niewidki.

Domyśliłam się, że pingwiny królewskie udały się na łowy. Nie rozumiałam tylko na co czekają i po co organizują się w wielką grupę. Widowisko robiło się coraz bardziej intrygujące.

Trochę ciekawostek. Pingwiny królewskie

Pingwiny potrafią wstrzymać oddech pod wodą na długi czas i płynąć 12 kilometrów na godzinę. Mają też specjalny gruczoł, dzięki któremu odsalają morską wodę. Podobnie jak inne pingwiny zmieniają soczewkę, żeby lepiej widzieć pod wodą. Swój pokarm – głowonogi i ryby – połykają w całości. Przynoszą go w brzuszkach swoim dzieciom i partnerom. Regularnie nurkują na głębokość 50 metrów, ale mogą zejść znacznie niżej.

Grupa obchodziła plażę dookoła, jakby patrolowała to, co się dzieje między falami. Czytałam, że pingwiny nie mają przywódcy, a interesujące scenki wychodzą im przypadkiem. Nie kierują się też sympatią, kiedy spacerują z innymi skrzydło w skrzydło. Są stadne i odruchowo się przyłączają do towarzyszy w ruchu. Ale czy ktoś ma dowody, że tak jest?

Pingwiny królewskie maszerowały pod dowództwem starszyzny, która badała teren, a inne mniej doświadczone im ufały.

Pingwiny Gentoo i Magellana

Grupa śmiesznych Gentoo, które zawsze są w biegu, nurkowała bez rozglądania się dookoła.

Z wody otrzepały się pingwiny Magellana, a kingi nadal wypatrywały w oddali niebezpieczeństwa. Coś wyraźnie je niepokoiło. Sceneria była tak widowiskowa, że zapomniałam o całym świecie. Były piękne z przodu i z tyłu, jak szły i jak stały.

Pingwiny królewskie. Lew morski największy wróg

Najpierw zauważyłam umykające kuperki pingwinów, a potem ciemny punkt w wodzie. Przez fale pruł lew morski, wielki amator pingwiniego mięsa. Przerażenie odjęło mi mowę, poczułam się jednym z pingwinów.

Nie tym razem draniu. Instynkt zadziałał, musiały wiedzieć, że o tej porze zagrożenie jest największe. Wróciły do swoich rodzin bez łupów, ale wieczorem znowu podejmą ryzyko.

Jak się rozmnażają pingwiny królewskie

W Volunteer Point jest około 2 tysięcy par lęgowych pingwinów królewskich. Nie łączą się na całe życie tak jak pingwiny skalne, ponieważ nie wracają w tym samych czasie z wielomiesięcznych łowów. Trafienie na tego samego partnera jest trudne, dlatego za każdym razem dobierają się na nowo.

Samiec wygina plecy i rozpościera skrzydła, żeby zauroczyć samicę. Zaczynają sobie śpiewać, żeby poznać swoje głosy. Kiedy wykluje się ich pisklę, również nauczy ich swojego brzmienia, bo tylko po głosie rodzice go poznają po wielu miesiącach, kiedy zostanie sam na zimę.

W bezpiecznym miejscu na brzegu pingwiny mają gigantyczne gniazdo, w którym opiekują się jajami, a potem pisklętami. Ten ważny teren jest oznaczony pomalowanymi kamieniami, można pomyśleć, że to same pingwiny proszą o niezakłócanie spokoju.

Żłobek. Pingwiny królewskie

Chociaż ich miejsce lęgowe określa się gniazdem, pingwiny królewskie nie budują gniazd jak Gentoo i Rockhoppers, które tak mnie wzruszyły swoją troską o rodzinę.

Od listopada składają tylko jedno jajo, które trzymają na stopach, a następnie otulają wałeczkiem skóry z brzucha. W cyklu trzyletnim wychowają dwoje młodych.

Jajo będzie ogrzewane przez około 55 dni przez oboje rodziców. Zmieniają się co kilkanaście dni, żeby drugie mogło wypłynąć po pożywienie. Po wykluciu, jeszcze przez około 40 dni pisklę będzie otoczone ciepłem rodziców, a potem musi radzić sobie sam. Po trzech miesiącach będzie niemal tak duży jak rodzice i wtedy zamieszka w żłobku, razem z innymi puchatymi towarzyszami.

Na zdjęciach można zauważyć zakryte stopy rodziców, miejsce, gdzie rodzi się życie.

Pisklęta pingwina królewskiego

Wydały nam się bardzo śmieszne, kiedy szykowaliśmy się do podróży. Dziwacznie wyglądają wielkie brązowe kule przy tak pięknych rodzicach. Pierwsi odkrywcy myśleli, że to gatunek pingwina włochatego.

Maluchy piszczą, a starsze przechodzą mutację i komicznie zgrzyta im się głos. Nie mogliśmy przejść przez ostrzegawczy krąg, ale ciekawska młodzież przyszła do nas. Były bardzo zainteresowane plecakiem i statywem, a jeden nawet dziobnął Krzysia. Chodziły za nami krok w krok.

Brązowy puch zatrzymuje ciepło, jak kożuszek, ale nie mogą go zmoczyć, bo umrą. Upierzenie nie izoluje przed lodowatą wodą, dlatego żłobek mieści się daleko od oceanu i stawu. Zobaczyłam chude bezwładne ciałko przy brzegu, pióra zrobiły się mokre i straciły całą puszystość.

Jeszcze śmieszniej wyglądają pingwiniątka, które tracą młodzieńczy puch. Z grubszym głosem, prawie dorosłe wciąż przebywają w żłobku i czekają na chwilę, kiedy wejdą pierwszy raz do oceanu. Kiedy skończą 3 lata wrócą w to samo miejsce, żeby wychować pierwsze własne pisklę, a potem będą wracały przez około 30 lat swojego życia.

Czy to już?

Karmienie piskląt

Rodzice karmią młode pokarmem, który cofają z żołądka. Niepojęte w jaki sposób odnajdują swoje dziecko, skoro wszystkie skrzeczą tak samo? Kiedy nadchodzi zima, powroty rodziców są coraz rzadsze. Młode pingwiny czekają bez jedzenia kilka tygodnia, a czasami nawet 5 miesięcy!

Tulą się w swoim żłobku i wykorzystują rezerwy tłuszczu, żeby przeżyć pośród śnieżnych zamieci. Potem przychodzi wiosna, pojawia się więcej ryb i wracają rodzice. Znikają ostatnie kłaczki puchu i stają się dorosłe.

Ten film jest zamieszczony na stronie Volunteer Point. Gospodarze mogą je obserwować w każdej fazie zycia.

Co robą pingwiny królewskie, kiedy nie wysiadują jaj

Po odchowaniu młodych, pingwiny musza zmienić upierzenie.

To kolejny okres w ich życiu, kiedy nie wolno im moczyć się w wodzie. Dopóki nie wyrośnie im nowy garnitur piór nic nie chroni ich przed zimną wodą. W tym czasie nie polują, tylko żyją na rezerwach tłuszczyku. Stąd tyle białego puchu dookoła.

Potem zaczyna się beztroski czas odpoczynku od rodzicielskich obowiązków. Wypływają w morze i przez kilka tygodni się objadają przysmakami. Odmłodzone i utuczone zostaną późnymi rodzicami w tym sezonie.

Będą powtarzały ten cykl przez resztę swojego życia. Razem wysiadywać jaja, karmić pisklęta i zdobywać pokarm dla rodziny.

Kaczka parowa

Obok pingwinów żyją endemiczne kaczki parowe. Młócą skrzydłami i stopami jak stary parowiec i stąd wzięła się ich nazwa.

5 gatunków pingwinów na Falklandach

O pingwinach Rockhopper i Macaroni możecie przeczytać w poprzednim wpisie, a w następnym pokażę z bliska Magellana, Gentoo i słonie morskie. Ich cykl życia jest inny, ale bardzo ciekawy. Na mapce można zobaczyć jakie tereny zamieszkują.

Wycieczki jednodniowe ze Stanley kosztują 250 funtów od osoby, ale w drodze spędza się ponad 4 godziny. Pogoda jest nieprzewidywalna, dlatego upajam się szczęściem jakie nas spotkało.

O tym jak dolecieć na Falklandy pisałam już wcześniej.

Gospodarzom tej ziemi zależy na tym, żeby masowe wycieczki nie zniszczyły tego cudu natury, dlatego nie będzie wygodniejszej drogi ani dodatkowych miejsc noclegowych.

Teraz wiemy, że nawet najpiękniejsze miasta nie dostarczą wzruszeń, które łapią za gardło. Mieliśmy szczęście kolejny raz zobaczyć coś niezwykłego. Tak jak w świecie motyli monarch w Meksyku.

Tydzień po powrocie Krzysztof zapytał mnie, czy ja też wszędzie widzę pingwiny. Tak, śniły mi się ponad miesiąc.

Zapraszam do obserwowania na Instagramie i Facebooku, żeby na bieżąco śledzić nasze podróże.

• Instagram
• Facebook