Zabójczo piękne żaby z Kostaryki

Zakochałam się w żabach gdy tylko spojrzałam w czerwone oczy rzekotki. Są piękne jak ptaki -zabójczo piękne – niektóre mogą zabijać. O ich rytuałach można słuchać z wypiekami na twarzy, bo kolorowe żaby z Kostaryki wszystko robią inaczej.

Czerwonooka żaba drzewna – jeden z najpiękniejszych płazów na świecie – jest maskotką Kostaryki, natomiast żabka w niebieskich dżinsach i miętowy drzewołaz złocisty, mają ksywkę – zatruta strzała. Rdzenni mieszkańcy moczyli strzałki do dmuchawek w wyciągu z ich skóry.

Żaby czerpią truciznę ze swojej diety. Zjadają owady i roztocza, które wcześniej jadły trujące mchy. Żyją wokół wody, dlatego łatwo można je znaleźć w wiecznie zielonych i wilgotnych lasach Ameryki Środkowej. Mistrzynie kamuflażu są niewidoczne dla gringo, dlatego poszliśmy do dżungli z przewodnikiem.

Przy okazji zobaczyliśmy żmije o pięknych rzęsach, ptaki, rośliny i motyle, ponieważ w Kostaryce istnieje największa różnorodność biologiczna na świecie. Zapraszam na spacer po zaczarowanym lesie.

Poznaj kolorowe żaby i przyrodę Kostaryki

Pojawiliśmy się wcześnie rano na dworcu autobusowym w San José. Tuż przed wejściem zaczepił nas sympatyczny taksówkarz. Zainteresował się dokąd tak pędzimy, a potem z wielkim ubolewaniem oznajmił, że poranny autobus do Sarapiqui właśnie odjechał. Następny będzie dopiero po 15:00. Za późno!

Drugi kierowca smutno przytakiwał. Przepadło, już nie zobaczymy żabek, nasz pobyt dobiegał końca. Ale – podjęli temat z entuzjazmem – jeszcze nic straconego. Za pół godziny odjeżdża autobus z innego dworca, podwiozą. Zdążymy? Tak- zapewnił pokrzepiająco. Jacy pomocni, wzruszyłam się.

Przedzieraliśmy się długo przez miasto, potem mijaliśmy zjawiskowe wzgórza, które porastała bujna i egzotyczna roślinność. Porzuciłam zachwyty jak się zorientowałam, że minęła godzina, a dworca dalej nie widać! Wylądowaliśmy w mieście oddalonym zaledwie o kilkanaście kilometrów od celu.

Oczywiście autobusy kursowały częściej, a my – oskubani na sporą sumę – dostaliśmy nauczkę, żeby wszystko sprawdzać osobiście. Ale dotarliśmy na miejsce, nikt na nas nie napadł, podróż była wygodna, tylko jak wrócić bez pieniędzy? Mało nam zostało, a bankomatu we wsi się nie spodziewaliśmy.

Zobaczyłam tę piękność, jak tylko weszliśmy do lasu z naszym przewodnikiem z Frog’s Heaven.

Chruściel szaroszyi – Grey-cowled wood rail

Monogamiczne chruściele żyją sobie w parach na bagnach Ameryki Środkowej.

Imbirowce

Dookoła zachwycały kwiaty z rodziny imbirowców. Między listkami błyszczy pachnący imbirem śluz, który jest wspaniałym środkiem do zmiękczania i nabłyszczania włosów. Dlatego jest składnikiem szamponów i odzywek. Tylko natura mogła nadać kwiatu taki figlarny kształt.

Bazyliszek płatkogłowy

Jeszcze przezywam spotkanie z chruścielem, a tu kolejna niespodzianka.

To na pewno samiec, wskazują na to aż trzy grzebienie: na głowie, na grzbiecie i na ogonie. Pomagają mu zdobyć partnerkę. Dzięki okrągłym źrenicom i brązowym tęczówkom spojrzenie bazyliszka wydaje się takie ludzkie, to. Może dlatego zabijał wzrokiem w mitologii.

A kiedy nadchodzi jego czarna godzina, gad staje na dwóch wielkich stopach, rozczapierza palce i pędzi po lustrze wody półtora metra na sekundę. Im szybciej biegnie, tym dłużej utrzyma się na wodzie. Z tego powodu ma pseudonim Jezus Chrystus. Jak wpadnie do wody, to nic się nie stanie, bo jest doskonałym pływakiem.

Wstaje o świcie, nagrzewa ciało i rusza na polowanie małych gryzoni i jaszczurek. Samica składa jaja w wilgotnym i ciepłym dołku i potem je zostawia. Wykluwają się samodzielne i od razu mogą biegać po powierzchni wody i wspinać się na drzewa. Bazyliszki mogą rozmnażać się bez zapłodnienia i żyją nawet 20 lat.

Żaby z Kostaryki. Rzekotka czerwonooka

Czerwonooka piękność była tak wtopiona w zieleń liścia, że zauważyłam ją dopiero wtedy, jak mi ją pokazano palcem. Drapieżnicy mają lepszy wzrok i węch, ale natura przygotowała rzekotkę do obrony przez tysiące lat ewolucji.

Nagle uchyla swoje trzy powieki i błyska laserami czerwonych oczu, intruz jest przerażony na śmierć. Nie wie, że żabka nie dysponuje trującym jadem, a czerwień to tylko znak stopu.

Rzekotka zyskała kilka cennych sekund na ucieczkę, teraz dezorientują wrogów jej jaskrawo niebieskie nogi i pomarańczowe stopy. Takie emocje odbierają apetyt.

W tym czarującym momencie, kiedy się obudziła i przechadzała po gałązce jak modelka po wybiegu, wyzwoliła we mnie czułość, jaką potrafią wzbudzić tylko małe kotki.

Jej inna nazwa – chwytnica kolorowa – wynika z tego, że potrafi się wspinać po najbardziej gładkich powierzchniach w koronach lasu deszczowego. Przylgi na długich, pomarańczowych palcach pomagają jej zwisać, nawet kiedy się zaczepi tylko jedną łapką.

Noce spędza hulaszczo, pożerając owady, świerszcze i mniejsze żaby. Aż nadchodzi pora deszczowa, czas godów.

Samiec zaczyna czule nawoływać samicę, a kiedy się zbliży, wdrapuje się na jej plecy ( dlatego jest mniejszy) i zaczynają szukać odpowiednich listków zwisających nad wodą. Samica zostawia jeden ładunek jaj, samczyk je zapładnia, a potem ruszają dalej wypełniać swoją misję.

Po kilku dniach kijanki wpadną do wody, żeby się dalej rozwijać przez kilka miesięcy.

kwiatki i motylki

Passiflora szkarłatna jest przepięknym pnączem, ale komuś skojarzył się z męką Chrystusa i dlatego jego inną nazwą jest męczennica. Jadalne owoce marakui wyrastają z podobnego kwiatka. Obok Hot Lips, najbardziej całuśny kwiatek na świecie, rozłożył usta dla motyla.

Tymczasem czeka na nas żaba Blue Jeans, albo groźniej – żaba truskawkowa zatruta strzała – Strawberry Poison-dart Frog. Po polsku solidnie i bez fantazji – drzewołaz karłowaty.

Żaby z Kostaryki. Blue Jeans Frog

Czerwone ciałko w kropki może przypomina truskawkę, ale nam przedstawiono ją jako żabę w niebieskich dżinsach i ta nazwa najbardziej mi się podoba. Żabka jest trująca.

W ciągu dnia poluje na muchówki, mrówki, pająki i termity. Strzela w ofiarę długim i lepkim językiem. Jaskrawe kolory szczerze informują, że dotykanie jej nie jest rozsądne. Nasz przewodnik dobrze potem wypłukał ręce.

Żaba wydziela silną truciznę w stanach wielkiego zagrożenia, dlatego rdzenni mieszkańcy przykładali ją do ognia, żeby zdobyć wyciąg z jej gruczołów na skórze. Zatruwali nim strzałki do dmuchawek.

Żaba w dżinsach nie czeka na porę deszczową i rozmnaża się przez cały rok. Samiec ćwierka na samiczkę i odstrasza rywala. Ale jak nie odstraszy, to staje na dżinsowych nóżkach i łączy się z nim w zapaśniczym uścisku. Pokonany samiec odchodzi.

Ta żaba również nie ma błon pławnych między długimi palcami.

Samczyk ma wielką rolę do odegrania. Nie wspina się na grzbiet wybranki, tylko prowadzi ją do zwiniętego liścia, żeby złożyła jaja. Potem ona odchodzi. On zapładnia jaja i zostaje na dwa tygodnie, żeby je chronić i dbać o ich wilgoć.

Kiedy wykluwają się kijanki, wraca ona. Bierze po kilka na plecy i przenosi na listki bromeliad. Każda kijanka wybiera sobie inną roślinę. Nie mogą zostać razem, bo słabsze zostałyby zjedzone przez silniejsze. Codziennie przez miesiąc będą dostawały niezapłodnione jaja do jedzenia. Samice karmią tylko własne kijanki i łatwo sobie wyobrazić ile mają pracy.

W bromeliadach jest zawsze woda potrzebna kijankom do dalszej przemiany.

Epifit – roślina rosnąca na innej roślinie – nie jest pasożytem. Korzysta tylko z podpory, a odżywia się samodzielnie z powietrza i niesionych przez nie pyłów.

Całemu zamieszaniu przyglądały się papugi. Przyfrunęły całą chmarą i krzykliwie komentowały naszą obecność. Ta para towarzyszyła nam do końca i ciągle wymieniała uwagi. W końcu coś się działo w lesie nietypowego.

Żaby z Kostaryki. Drzewołaz złocisty

Przedstawiam zielono czarną żabę strzałkową – The Green and Black Poison dart Frog. Polska nazwa – drzewołaz złocisty.

Ta miętowa żabka w czarne desenie ma na skórze gruczoły z bardzo silnym jadem. Andrew, nasz przewodnik, opowiadał, że kiedyś po kontakcie z miętową bestią nieopatrznie potarł oko i przez miesiąc widział świat zamglony i żółty.

W czasie godów drzewołazy zbierają się w duże grupy, a potem każdy samiec czyści małą polanę i grucha uwodzicielsko. Samice się przechadzają i oceniają kto lepiej posprzątał. Jakie mądre.

Wybór się dokonuje, samica składa jaja w dobrych warunkach higienicznych, samiec je zapładnia i ochrania przez dwa tygodnie. Tak samo jak jego krewniak w dżinsach.

Potem wraca samiczka i wspólnie z samcem znajdują dla nich mieszkanko w bromeliadach wypełnionych wodą. Karmią je glonami aż zamienią się w małe miętowe żabki.

Naukowcy odkryli, że skóra jednej z trujących żab ma jad, który działa dwieście razy mocniej niż morfina, ale nie uzależnia jak ona. Poznanie jej struktury może być rewolucyjne dla medycyny.

Żaby z Kostaryki. Muzeum Złota

Museo de Oro Pre-Columbino – czyli Prekolumbijskie Muzeum Złota – ma wśród swoich eksponatów około 1586 sztuk złotych figurek i ozdób. Niektóre z nich mają ponad 2 500 lat. Wśród nich królują złote żaby z Kostaryki. Usłyszałam tam wszystkie zalotne śpiewy i ćwierkania żab z głośników. Pamiętajcie, że żaby z Kostaryki mogą zabić swoim jadem.

Ptaki Kolumbii

Zajrzyjcie do wpisu o ptakach z Ameryki Południowej.

Narodowy ptak Kostaryki – drozd

W 1977 roku Kostarykanie wybrali na swój narodowy symbol niepozornego drozda – Clay-colored thrush – ponieważ jego śpiew rozpoczyna porę deszczową. Od zawsze żył w pobliżu ludzkich osiedli, dlatego to właśnie jego spotkało wyróżnienie, a nie jakiegoś pięknie upierzonego ptaszka.

Żmija z rzęsą – Eyelash Viper

Żmije znane z „pięknych rzęs” potrafią uderzać szybko i jadowicie. Mogą zabić dużego ssaka, a nawet człowieka. Ale tylko wtedy, gdy czuje się zagrożona. Jej polska nazwa – żararaka rogata.

Mogą być zielone, żółte, brązowe, a rozpoznać je można po układzie łusek, które przypominają rzęsy.

Są jajożyworodne, co oznacza, że jaja wykluwają się w samicy i rozwijają przez kilka miesięcy. Po dziewięciomiesięcznej ciąży żmijki są całkowicie samodzielne i gotowe do ataku.

Żółta żmija lubi ukrywać się w dzikich bananach, ma ostry wzrok i dobry węch.

Tukany

Byłam szczęśliwa, że udało mi się zobaczyć tukana wysoko śród drzew. Wcześniej widziałam je tylko w wolierze w Kolumbii i opisałam ich gatunki i rytuały.

Ogród botaniczny wokół hotelu

To był bardzo krótki wyjazd, dlatego zamieszkaliśmy w hotelu otoczonym ogromnym parko- ogrodem. Ptaki witały dzień już o 4:00 rano, nie było mowy o dalszym snie. Najpiękniejsze ptasie melodie wymieszane z ordynarnym wrzaskiem papug, a ja wychodziłam na taras i cieszyłam się tym doświadczeniem. Mieliśmy dla siebie przyrodę na okrągło, szczególnie podobały mi się wycieczki nad 3 stawy.

Żaby z Kostaryki. Żaba lampartowa

Żaby mają lamparcie plamy, stąd wzięła się ich nazwa. Z początku bardzo trudno było je wypatrzyć w ciemności, dopiero błysk aparatu wydobywał z ciemności żabie spojrzenie. Potem widziałam je wszędzie. Skoro samica może jednorazowo złożyć 7000 jaj, to nic dziwnego.

Nie wydzielają toksyny przez skórę, ani nie odstraszają kolorem, dlatego mają wielu wrogów wśród ssaków, ptaków i ludzi. Używa się ich w laboratoriach i na lekcjach biologii.

Moja faworytka, żabka romantyczka.

W muzeum złota zobaczyłam ciekawy film dokumentalny o ośmiu ludach tubylczych, ich kulturze i tradycjach.

W gablotach można zobaczyć inscenizacje z życia codziennego ludzi sprzed najazdu bandy Kolumba. Figurki kobiet mają zaznaczone żeńskie atrybuty. Jak u większości rdzennej ludności Ameryki dziedziczyli się w linii żeńskiej. Opisałam to na przykładzie Czirokezów w Ameryce Północnej.

Hiszpanie plądrowali Gwatemalę w poszukiwaniu złota, którego tam nie było, a na terenie dzisiejszej Kostaryki znaleziono bryłkę złota ważącą ponad 7 kilogramów. W muzeum zobaczyliśmy jej część o wadze 2,2 kilograma.

Zobaczcie jakie cuda są w Muzeum Złota w Bogocie.

Powroty

Powrót z wizytacji żab również był pełen przygód. Stanęliśmy na przystanku i czekaliśmy na autobus. Nadjechał, ale nawet nie zwolnił na nasz widok. Kolejny miał być za godzinę, ale co będzie jak i ten nas zignoruje? Poszliśmy w kierunku ludzi siedzących pod restauracją, a oni zawołali kucharza władającego angielskim.

Autobus się na pewno nie zatrzyma, ale kucharz miał kolegę, który podwiózł nas do miasteczka. A tam nie można było tak po prostu wsiąść do autobusu. Kasjerka dostawała cynk ile jest wolnych miejsc w nadjeżdżających autobusach i do każdego dorzucała po kilka osób.

Odstaliśmy swoje w karnym szeregu i szczęśliwie wróciliśmy do hotelu. Przed dworcem czekali taksówkarze, taki jeden znajomo wyglądający ruszył w naszym kierunku, ale znienacka zawrócił.

Poznałam go po czerwonej koszuli, bo twarzy pamiętać nie mogłam. Wszyscy byli szczelnie zakryci maseczkami. To jedyny kraj, z którego pamiętam tylko oczy. Całe szczęście, że w Gwatemali było inaczej.

W lasach deszczowych żyje tyle stworzeń, że życia by zabrakło, żeby je wszystkie zobaczyć. Najczulej wspominam podglądanie szkarłatnych ibisów na Trynidadzie i leniwców w Panamie, a teraz do tej kolekcji dołączyły żaby z Kostaryki. To było niesamowite zobaczyć te małe cudeńka w ich naturalnym środowisku.

Pura vida, to hasło Kostaryki, które oznacza czyste, dobre i proste życie. Czego Wam wszystkim gorąco życzę. Ciekawa jestem czy ktoś już widział żaby z Kostaryki.

Obserwuj nas

• Facebook
• Instagram

Cuda natury jakie podziwialiśmy wcześniej

Pingwiny królewskie z Falklandów

Tajemnica szkarłatnych ibisów

Sanktuarium motyli monarch w Meksyku, migracja przez cały kontynent

Park Narodowy Saguaro – W krainie kaktusów

Bioluminescencja na Jamajce 

Ptaki Kolumbii

Cenote na Jukatanie